Racket
Badmintonrackets bestaan uit een frame en bespanning. Tot
ongeveer 25 jaar geleden werd er gespeeld met een houten racket-frame met
een darmbespanning. Tegenwoordig hebben we al volledig graphite
rackets met een dunne multivezel- bespanning. Rackets zijn verkrijgbaar
van f 25,- tot f 400,-. Voor mensen die beginnen is een racket van rond de
f 60,- aan te bevelen. Het prijsverschil zit voornamelijk in de materialen
die in het racket verwerkt zijn.
Frame
Het racketframe is maximaal 68 cm lang; het blad is circa 28 cm lang en
22 cm breed. Het frame bestaat uit een grip, shaft,
T-stuk en een blad. Bij de goedkopere rackets wordt vaak van
aluminium gebruik gemaakt. Dit is een goedkope en stevige materiaalsoort,
maar wel vrij zwaar. Duurdere rackets zijn gemaakt van andere materialen
zoals carbon. Dat is een kunststof die voor de stevigheid versterkt
is met koolstofvezels. Er zijn ook nog duurdere materialen zoals twaron en
boron. In de lagere prijsklasse wordt vaak een combinatie toegepast, zoals
een aluminium steel met een graphite blad.
Grip
Er worden drie gripdikten gehanteerd:
Nylon snaren Grip 2 = dikke grip
Nylon snaren Grip 3 = medium dikke grip (normaal)
Nylon snaren Grip 4 = dunne grip
|
Tegenwoordig worden alle rackets bijna uitgerust met een grip 3. De
speler kan deze met een overgrip verdikken. Je kunt de grip ook vervangen
door een vervangingsleder. Let er bij de aankoop op dat de grip niet te
dik is. Het racket moet gemakkelijk in je hand liggen, waardoor je soepel
uit je pols kunt slaan.
Shaft (steel)
Tegenwoordig zie je alleen nog maar kunststof en aluminium shafts. De
shaft bepaalt voor een groot gedeelte de speeleigenschappen van een
racket. Twee eigenschappen zijn hier van belang, namelijk de flexibiliteit
en het buigpunt.
De regel bij de flexibiliteit is: rackets met een
flexibele steel hebben een groter trampoline-effect. Spelers met
weinig kracht, die het racket dus niet zoveel kunnen versnellen, kunnen
met een flexibele steel harder en dieper slaan. Een flexibele steel heeft
als nadeel dat je minder precisie en controle over de shuttle
hebt.
Elke steel heeft zijn eigen buigpunt. De meningen lopen uiteen
over wat het ideale buigpunt is. Hier geldt dat een speler met een matige
slagkracht voordeel kan hebben met een buigpunt in het midden. Hij kan de
shuttle verder weg slaan met minder inspanning. Voor een gevorderde speler
kan dit echter betekenen dat hij geen controle meer heeft over de shaft.
T-stuk
Op het verbindingsstuk tussen het blad en de shaft zit het T-stuk.
Tegenwoordig worden er ook materialen gecombineerd, waardoor we een racket
uit een stuk krijgen.
Gewicht
Badmintonrackets van rond de 90 gram zijn al geen uitzondering meer.
Het voordeel van lichte frames is vooral dat zij zeer goed en snel
hanteerbaar zijn. Zeker zeer goede, technisch begaafde badmintonners geven
vaak de voorkeur aan de lichtere rackettypes. Minder geoefende spelers
kunnen het fijner vinden om met een iets zwaarder racket te spelen. De
voorkeur is persoonlijk.
Blad
Niet alleen het gebruik van materialen, maar ook de vorm van een blad
heeft tegenwoordig veel aandacht.
Veel fabrikanten brengen wide
body bladen op de markt. Deze zeer dunne bladen met een breder profiel
zorgen ervoor dat een blad nog stijver in de slagrichting wordt. Doordat
het blad ook dunner is heeft het minder luchtweerstand.
Ook zijn er long body bladen op de markt. Door de langere snaren heb je meer
slagkracht. Dit geeft een grotere trampoline effect, maar minder controle.
Verder proberen de fabrikanten de 'sweet spot' te vergroten. Dit is
het gebied binnen de bespanning waarbij de shuttle het optimaal geraakt
kan worden. Door andere vormen te gebruiken wordt de sweet spot
vergroot.
Bespanningen
Er zijn 2 hoofdgroepen van bespanningen:
Darmsnaren
Nylon snaren
|
Darmsnaren zijn van nature zeer elastisch en daardoor veel gebruikt
door de topspelers. Een groot nadeel is dat darmsnaren zeer kwetsbaar zijn
en dat daardoor veel snaarbreuk voorkomt.
Nylon snaren zijn een stuk
goedkoper in aanschaf. De snaren zijn minder elastisch, maar veel sterker.
|